De crisis in het asielbeleid van Nederland wordt steeds dieper, constateert Gertjan van Schoonhoven. En zolang politiek Den Haag zo hopeloos verdeeld blijft, is een asielbeleid dat wél werkt, ver weg. Waarom toch die politieke onwil bij veel partijen om het over de instroom te hebben? ‘De asielketen verandert in een soort pardonneerketen.’
Het was begin deze maand best een onthutsend schouwspel in de Tweede Kamer. Om precies te zijn: in de vaste Kamercommissie Justitie en Veiligheid. De staatssecretaris die verantwoordelijk is voor het asielbeleid van Nederland had de Kamer net een heel pakket van data gestuurd die de onhoudbaarheid van de huidige asielinstroom alarmerender dan ooit vaststelden. Voor dit jaar, volgend jaar én de komende jaren geldt: de asielketen kan deze aantallen niet aan. Het COA niet en de IND ook niet. En toch ging het er in de eerstvolgende Kamercommissie urenlang niet over.
De linkse oppositiepartijen en ook coalitiepartijen D66 en ChristenUnie negeerden het onderwerp instroom glashard, in bijna demonstratieve eendracht. Eindeloos lang ging het – ingestoken door de Amsterdamse GroenLinks-wethouder Rutger Groot Wassink – over de financiering van de bed-bad-brood-opvang voor illegalen (‘uitgeprocedeerde asielzoekers’). En toen was ieders spreektijd op.
Het signaal was niet mis te verstaan. Op wat rechtsere en radicaal-rechtse partijen na, wil de Kamer het blijkbaar niet eens hébben over de asielinstroom. Hooguit om te pleiten voor nóg meer opvang, met nog meer dwang vanuit de rijksoverheid – want dat is waar de zogeheten ‘spreidingswet’ voor staat, waarover zoveel partijen zo enthousiast zijn. Maar niet om zelfs maar de mogelijkheid te onderzoeken of de instroom zou kunnen worden teruggebracht tot beheersbare proporties.
Uiteraard staat het politici vrij hun prioriteiten te kiezen. Maar het beeld was niet fraai. Aan de linkerkant partijen die eigen geweten en vluchtelingenbelang boven nationaal belang stellen, en daarbij de indruk wekken aan de leiband te lopen van alles wat asieladvocaat of vluchtelingen-ngo is. Stemmen ‘zonder last’, zoals de Grondwet voorschrijft? Hmm.
Aan de andere kant van het politiek spectrum een partij als de PVV, die met haar racistische retoriek elk debat over vreemdelingenbeleid bij voorbaat besmet. En daar tussenin dan nog wat Kamerleden van partijen die het er wel op een normale manier over willen hebben, maar uit coalitiebelang niet doorbijten, of te klein zijn om echt relevant te zijn.
Dus nee. Wie wil weten hoe een land er uitziet dat politiek zo hopeloos verdeeld is dat het wezenlijke nationale crises niet eens meer bespreekt, laat staan oplost, die moet eens een asieldebat bekijken. Je ziet een land dat zijn probleemoplossende vermogen kwijt is. Te veel partijen, links en rechts, die liever van hun grote gelijk getuigen dan bestuurlijk vuile handen maken.
Dat biedt weinig hoop voor een einde aan deze ‘asielcrisis’. Wat zich aftekent, is de ineenstorting van een asielketen die in elk geval nog probéérde om de ‘echte’ vluchteling van de ‘onechte’ te onderscheiden. Daarmee rechtdoend aan een bij veel mensen levend intuïtief gevoel van rechtvaardigheid. Dat principe is bij deze aantallen gewoon niet houdbaar, wat de asielketen de facto verandert in een soort pardonneerketen. ‘Efficiëntie’ en ‘menselijke maat’ gaan het helemaal maken in het asielbeleid van Nederland.
Asielactivisten die altijd al vonden dat ‘geen mens illegaal is’, zullen zich verheugen. Het bureaucratische hek is straks onder de aantallen bezweken. Maar zonder risico is deze ontwikkeling niet. De overheid wil, terecht, geen buitenslapers in Ter Apel en ook geen zwervende asielzoekers in straten elders. Ook terecht. Maar zonder een beheersbare instroom zal dat onherroepelijk steeds vaker gaan op basis van centrale dwang, in plaats van lokaal draagvlak. Dat is hét recept voor grote spanningen in de samenleving.
Asielbeleid Nederland zal leiden tot grote spanningen in de samenleving
11
0
26.05.2023
De crisis in het asielbeleid van Nederland wordt steeds dieper, constateert Gertjan van Schoonhoven. En zolang politiek Den Haag zo hopeloos verdeeld blijft, is een asielbeleid dat wél werkt, ver weg. Waarom toch die politieke onwil bij veel partijen om het over de instroom te hebben? ‘De asielketen verandert in een soort pardonneerketen.’
Het was begin deze maand best een onthutsend schouwspel in de Tweede Kamer. Om precies te zijn: in de vaste Kamercommissie Justitie en Veiligheid. De staatssecretaris die verantwoordelijk is voor het asielbeleid van Nederland had de Kamer net een heel pakket van data gestuurd die de onhoudbaarheid van de huidige asielinstroom alarmerender dan ooit vaststelden. Voor dit jaar, volgend jaar én de komende jaren geldt: de asielketen kan deze aantallen niet aan. Het COA niet en de IND ook niet. En toch ging het er in de eerstvolgende Kamercommissie urenlang niet over.
De linkse oppositiepartijen en ook coalitiepartijen D66 en........
© Elsevier
visit website
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Andrew Mitrovica
Gideon Levy
Marwan Bishara
Belen Fernandez
Timotej Milanov
Tafi Mhaka
Ahmadi Ali
