29 Mayıs’ta Güney Afrika’da genel seçimler yapıldı. 1994’te ırk ayrımcılığı (Apartheid) bittiğinden beri iktidarda olan Afrika Ulusal Kongresi (ANC) ilk defa parlamentodaki çoğunluğu kaybetti.
Oysa, ANC’nin eski lideri Jacob Zuma bir keresinde “ANC ne zamana kadar iktidarda kalacak?” sorusuna, “İsa Mesih dünyaya dönene kadar” demişti. Zuma’nın iddiası hâlâ geçerli; zira ANC kurulacak koalisyonun büyük ortağı olmaya devam edecek.
Peki, 1994’ten beri Güney Afrika’da neler oldu, gelin beraber bakalım. 1994’te ülkedeki nüfus, hukuki statüleri itibariyle, beyazlar, renkliler, Asyalılar ve siyahiler olmak üzere dörde ayrılmıştı. Güney Afrika bağımsız olmadan önce İngiliz toprağı olsa da nüfusun ’ini oluşturan beyazların çoğu oralar ilk keşfedildiğinde göçen ve tarımla uğraşan Hollandalılardan oluşuyordu.
Bunların Endonezya ve Malezya gibi ülkelerden köle olarak getirdiklerinin soylarından gelenlere de “renkli” deniyordu. Irka dayalı hiyerarşinin en üstünde beyazlar, en altında ise siyahiler bulunuyordu. Asyalılar ve renkliler siyahilere nazaran daha yüksek statü sahibiydi. Bu ayrımı yaparken renk tonu konusunda ikilemde kalınan durumlar için siyasal sistem bazı “pratik çözümler” dahi bulunmuştu. Örneğin, birinin siyahi olup olmadığını tespit etmek için “kalem testi” uygulanıyordu. Eğer kişinin saçları arasına sokulan bir kalemin düşmesini önleyecek kadar kıvırcıksa o kişi siyahi olarak kabul ediliyordu.
Fakat not etmek gerekir ki, o zamanların Güney Afrika bürokrasisi, Asyalı tanımını yaparken bir hayli zorlanmıştı. Mesela Japonya, lobi yapıp........