İnsan, doğar, büyür ve yaşamın içinde var olmaya çalışır. Gençler, hayalini kurduğu bir iş için var gücüyle çalışır. Bir işe girer ve çalışma hayatına adım atar.

Babamın hep bize öğüdü; ‘Elinizde altın bileziğiniz olsun. Bir meslek sahibi olun, kimseye muhtaç olmayın, hayatın bin bir türlü hali var’ sözlerini hep kulağıma küpe yaptım ve çalıştım.

Aylar yıllar geçer ve gece- gündüz, hafta sonu, bayram demeden çalıştığın iş yerinden, kıdem hakkın dolar ve emekli olursun. Kıdem haklarını alır, onca yılın yorgunluğu ve devlete ödediğin primlerin ile yaşlılığında, daha rahat bir yaşamın hayalini kurarsın.

Gel gör ki; günümüz koşullarında hayat, vatandaşı her geçen gün daha da zorluyor. Ödediğiniz primler ile hayalini kurduğunuz sakin ve huzurlu bir emeklilik sürülemeyeceği, son yıllarda çok acı bir tablo ile karşımızda duruyor.

Vatandaş yaşam mücadelesi veriyor!

Alım gücünün azalması, enflasyon, kiraların da bazı şehirlerde, neredeyse en düşük emekli aylığının üç katı oranında artması ile vatandaş ağır bir yük altında yaşam mücadelesi veriyor. Maaşların, bu şartlar karşısında her geçen gün daha da erimesi emeklilere rahat bir nefes aldırmıyor. Ayrıca, yetmeyen maaşla yeniden çalışmaya zorluyor.

Kirada da oturuyorsa, emekli vatandaşın vay haline... Günümüzde birçok insan ekonomik darboğaz içinde olduğundan, kimseden borç para da alınamaz hale gelince, emekli vatandaş soluğu bankada alıyor.

Emekli maaşı da elden gidiyor!

Emekli maaşı karşılığında güvence alan, bankadan kredi çekiyor. Tabii bu kredi, zaman içinde yine yetmeyebiliyor. Borcu borçla kapatmaya çalışan emekli vatandaşın, elindeki emekli aylığı da krediye gidiyor. Mutfak, kira, pazar alışverişini de yapamıyor. Gün geliyor ki kredi........

© Ekonomim