Son yazıda şöyle demiştim:
“…AK Parti yönetimi ekonominin düzeleceğinden umutsuz. O nedenle tek umutları, içine kapanmış ve rotası belli olmayan, bulduğu seçmen kitlesini arttıramayan, taşıyamayan CHP. (Bu konuyu bir dahaki yazıda açacağım.)”
Aradan bir hafta geçmeden İmamoğlu çıktı ve dedi ki, “ yurttaşın CHP’yi seçenek olarak görmemesi bizi farklı düşünmeye sevk etmelidir, yeni bir vizyon şarttır.”
O zaman CHP içinde yaşananları açalım. Yalnız önce büyük siyasi tabloya bakmakta fayda var.
Ankara’da bu konuda yapılan değerlendirmeleri şöyle özetlemek mümkün:
1- Bugün itibarıyla iktidarın, iktidarını normal yollardan sürdürebilmesinin tek yolu ekonomiyi toparlamak; 2- Bunun için ülkede stabil bir ortama ihtiyaç var; 3- Bu stabil ortam başta yargı kararları olmak üzere kamuoyu vicdanını yaralayan bazı davaların ortadan kalkmasıyla ve siyasi tansiyonun içte ve dışta düşürülmesiyle sağlanabilir; 4- Bu “normalleşme/yumuşama” adımları konusunda Cumhur İttifakı bileşenleri hem fikir değil; 5-Tam da bu nedenle ittifak arasında üstü kapalı, sembollere dayalı gerginlik tüm hızıyla devam ediyor; 6- Bu gerginlik ortaya “parlamenter sisteme dönüş”, “erken seçim” gibi konular geldiğinde daha da artıyor; 7- Çünkü Erdoğan’ın erken seçime gitmesini, anayasada değişiklik yapmasını veya parlamenter sisteme dönülmesini ittifakın bileşenleri kesin bir şekilde istemiyor; 8- Açılım........