Sonsuza kadar kutlayacağımız cumhuriyetimizin 102. yılını bugün tamamlamış bulunuyoruz. Cumhuriyetimizin kurucusu Büyük Önder Atatürk’ün çizdiği yolda ilerlemeye devam edeceğiz. Cumhuriyetimiz ikinci yüzyılına girerken her alanda neleri başardık, nerelerde sorun yaşıyoruz ve neler yapmalıyız konusunu tartışıyoruz ve tartışmaya devam edeceğiz.

Türkiye ekonomisinin birçok sorununu konuşabiliriz. Bizce en önemlisi ve bugün konuştuğumuz birçok sorunun ana kaynağı enflasyon. 1970’lerden bu yana ara ara umutlarımızı arttıran gelişmeler olsa da enflasyonu birçok ülkenin gerçekleşen ortalaması ve hedefi olan % 2 seviyelerine getiremedik. Enflasyon hiperenflasyona gitmedi ama belli seviyelerde bir süre yüksek ve oynak bir yapıda bizimle beraber olmaya devam etti. Enflasyon öngörü yapmayı zorlaştıran ve bu nedenle üretim ve yatırım kararlarını öteleten, bunun tam tersini biraz da panikle tüketimi teşvik eden ve bu sayede enflasyonun düşüşünü engelleyen ve bir sarmal yaratan güce de sahip. Biz bunu fazlasıyla yaşadık. Yüksek enflasyon eninde sonunda yüksek faiz anlamına geldiği için üretim ve yatırımları negatif etkileyen ve sürekli farklı seviyelerde tutunmaya çalışan enflasyon etkisi ile değişen ve oynaklığı yüksek bir fiyat-faiz döngüsünde seyrettik. Bu durum, otomatikman büyüme oranlarımızda sert iniş çıkışlara yol açtı. Düşük enflasyon, güçlü ama mutedil diyebileceğimiz bir büyümeden ziyade yüksek enflasyon, zaman zaman yüksek ama zaman zaman sert düşüşler gösteren ve oynaklığı yüksek olan bir büyüme yaşadık. Yüksek enflasyon gelir dağılımını bozucu özelliğiyle ve ekonomiyi kayıt dışına iten içsel dinamikleri ile maalesef yapısal sorunları da derinleştirdi.

Cumhuriyetimizin ikinci yüzyılına girerken makroekonomik dengeler ve istikrar açısından atılması gereken temel adımın enflasyonu gelişmiş ülke seviyelerine (%2’ler..) indirip kalıcı bir........

© Ekonomim