Sürdürülebilirlik meselelerinde medyada çok sık gördüğümüz öneriler çoğunlukla bireyin gündelik davranışları ile ilgili. Bizler termos taşımalı, sürdürülebilir ürün alışverişi yapmalı, bireysel karbon ayak izimizi ölçmeli, markanın CEO’su her gün özel jet kullansa da biz pipet kullanmamalı veya dönüşmeye bardakta başlayan pipetleri kullanmalıyız.
Sistemsel olarak dönüşmeyen bir dünyada birey olarak bu kadar şeyin bizlere yüklenmesi ve sanki çözümün ana odağı bizmişiz gibi gösterilmesi sizce de haksızlık değil mi?
Devasa karlılıklar elde eden markalar atıkları için çalışmazken yeni süreçler geliştirmezken sadece bireyi suçlamak ve sorumlu tutmak sizce de acımasız değil mi?
The Ocean Cleanup’un 2022 araştırma raporuna göre deniz kirliliğinin yüzde 80’ine balıkçılık endüstrisi sebep olurken çevre örgütlerinin bir yıllık medya kampanyasının tüm eforu neden sadece gündelik kullandığımız pipetlere yöneltilir? Pipet kullanmamak bireysel önlemler almak elbette önemlidir ancak balıkçılık endüstrisinin dönüşümünü adres göstermek çok daha doğru değil mi?
İşte mesele de tam burada başlıyor sevgili okur. Sürdürülebilirlik meselesinin yükselmeye başladığı yıllar beraberinde türlü manipülasyonları ve sistematik büyük kötücül eylemeleri saklayarak sürdürülebilirliği iş modeline dokunmayan küçük projelere ve bireysel dönüşüme sıkıştırdı. Elbette bireysel dönüşüm ve hassasiyet oldukça önemli ancak bugün yoksulluğun artışa geçtiği bir dünyada sürdürülebilir üretildiği için piyasa koşullarından oldukça pahalı bir adi üretimi........