Hava serinlemeye başladı. “Grip de kapıdadır, buraya gelmişken aşımı olayım” dedi eşim. Çevredeki en yakın eczaneye telefon ettim. Grip aşıları varmış. “Sosyal Güvenlik Kurumu reçetesi ile alabilirsiniz. Aile Sağlığı Merkezi 65 yaş üstü için reçete yazıyor” dedi. Teşekkür ettim. Aile Sağlığı Merkezi’nin yolunu tuttuk.

Sabahın dokuzuydu. Sanırım çalışanlardan sonra Merkez’e ilk gelen bizdik. Eşimin kaydını yaptırdıktan sonra doktorun odasına girdik. Belli ki, doktorun gecesi rahat geçmemişti. Yerler, doktorun yüzünden düşen bin parça ile doluydu. Doktor, bir gözü cep telefonunda bize baktı. Eşim çok sevecen bir sesle “Aşı için geldik” dedi. Sanki sesi “Kahveye geldik” der gibiydi. Belki bilinçaltındaki bir dürtü ile morali bozuk doktoru rahatlatmak istemişti. Hani “Merak etmeyin, hasta değiliz; muayene olmayacağız, sadece aşı olacağız” demek istemişti. Doktor bu kez iki gözü cep telefonunda, “Ne aşısı?”diye cevap verdi. Sesindeki ifade sanki “Ne aşısı? Aşı var da ben mi bilmiyorum” gibiydi. Grip aşısı deyince hemen masadaki bilgisayarına döndü. Bir işlem yaptı fişi bize geri verdi. Teşekkür ettik. Eşim Aile Sağlığı Merkezi’nde kaldı. Ben de fişi alıp karşıdaki eczaneye gittim.

Sanırım eczaneye de çalışanlardan sonra ilk gelen bendim. Kapıdan içeri girer girmez bir kadın korosundan “Nasıl yardımcı olabiliriz?” sesi geldi. Bu seslerden en güçlüsüne doğru yöneldim. Ben “Grip aşısı” der demez, kadın “Sabah telefon eden siz miydiniz?” dedi. Ben de “Evet” dedim. Kadın “Biz alışık değiliz böyle aramalara. Telefonda genelde bize bağırırlar. Siz çok kibardınız; çok şaşırdım” dedi. Ben de “O bağıranlara da bir yerde bağırmışlardır. Biliyorsunuz, anne babadan kötü muamele gören, dayak yiyenler çocuklarını da döver. Onun için bize kötü davranılmasını istemiyorsak yöneticileri çocukluğu mutlu geçmiş insanlardan seçmeli” dedim. Böylece ayaküstü bir hocalık gösterisi de yapmış, bir mesaj vermiş oldum. Ama bu mesajımdan fazla etkilenmediklerini gördüm. Aşıyı veren kadın “Aşıyı hemen mi vurduracaksınız? Eğer öyle değilse soğuk kalması gerekiyor” dedi. Ben de “Hemen” deyip soğuk aşı kutusunu kaptım. Aile Sağlığı Merkezi’ne döndüm. Sağlık görevlisi genç bayan aşıyı hemen yaptı. Aşı işi bitmişti ama benim işim bitmemişti. Eve dönerken biraz önce yaşadıklarımı düşünüyordum.

Aile Sağlığı Merkezi’ndeki doktoru ve eczanede çalışan kadının söylediklerini düşündüm. Güne yeni başlamış doktor acaba niye o kadar perişandı? Büyük bir olasılıkla gün içinde durumu daha da kötü........

© Ekonomim