Geçen haftaki köşemizde iş hayatında pek kimsenin söylemeye yanaşmadığı ‘bilmiyorum’ ifadesi üzerine konuşmuştuk. Bu hafta bir adım daha atıp başarısızlığı övmeye ne dersiniz?

Elbette yaptığımız işte başarılı olmak istiyoruz. Elbette yanlış adımlar, hele de çok yaygın olan zihinsel tembellikten kaynaklananlar, müthiş kaynak israfına yol açıyor. Elbette kötü performansa alışmak bir kişinin kariyerinde ve bir şirketin hayatında yapabileceği en büyük hatalardan biri.

O halde neden başarısızlığı övelim ki?

Birincisi, aynaya dürüstçe bakabilmemiz için. Yanlışlarla yüzleşilmeyen yerde gerçek hızla kaybolur. Başarısızlıklara genellikle dışsal bahaneler bulunur (genel şartların kötülüğü, rakiplerin uygunsuz davranışları). Meselelerin kök nedenleri tespit edilmez, sorunlar halının altına süpürülür ve çözümün maliyeti katmerlenir; hatta çözüm imkânı kalmayabilir. Daha kötüsü, çalışanlar toplu bir illüzyonun parçası olur. Herkes işler yolundaymış gibi yapmayı tercih eder— oyunbozan olmaya ne gerek var? En kötüsü, yöneticiler kendilerini hatasız görmeye başlar. İşte bu, felakettir. Zira ‘her şeyi bilene’ yeni bir şey öğretemezsiniz; ‘hep........

© Ekonomim