Hayat, ebeveynler için ev, iş ve okul koşturması şeklinde geçiyor. Hızlı hayat şartları, bitmeyen hastalıklar, değişken eğitim sistemi, hayat pahalılığı, akran zorbalığının artması ve ekran bağımlılığı gibi onlarca konu, zaten zorlayıcı olan ebeveynlik yolculuğunda, anne babaları fazlasıyla yoruyor. Her şey her zaman yolunda gitmiyor. Peki bu süreçte;

Neye ne kadar vakit ayırabiliyoruz?

Kendimizle ilişkimiz nasıl?

Her şey yolunda mı?

Aile içindeki rollere sıkışmış durumda mıyız?

Her yere her şeye yetmeye mi çalışıyoruz?

diye sorguluyor muyuz hiç?

Bu sömestir tatilinde şuraya gidelim, şöyle değerlendirelim değil de, kendimize, aile içindeki rollerimize ve ilişkilerimize dönüp bakalım istedim. Bu hayatta neye odaklanırsak, onu çoğaltacağımıza inanırım. Çocuklarımızı büyütürken, olumsuzluklara odaklanıp, hayatı olduğundan daha çekilmez hale getirmektense değiştirebileceklerimize odaklanıp, yaşamımızı daha anlamlı kılabiliriz. Buna önce kendimizle başlamalıyız. Her zaman mükemmel olamayacağımızı, her şeye her zaman yetemeyeceğimizi kabullenmeliyiz. Kendimiz iyi olursak, kendimizin farkına varırsak etrafa bakma şansımız da olur. Böylelikle olayları, durumları, ilişkileri daha açık bir gözle görür, ona göre hareket ederiz. Bununla birlikte biz iyi olduğumuz takdirde aile içi ilişkilerimiz de iyi olur.

Aile bireyleri arasındaki ilişki ‘iletişim’ ile başlar. Gün içinde aile bireylerimizin yaşadıklarının, düşündüklerinin, hissettiklerinin hangisine şahit oluyoruz? Hızlı yaşam şartları, gün içinde okulda ve işte yaşananlar çoğu zaman hayatlarımızda birçok şeyi........

© Eğitim Ajansı