Η παρακμή της κοινωνικής κατοικίας στην Αθήνα |
Η κοινωνική κατοικία στην Ελλάδα αναπτύχθηκε από τον Μεσοπόλεμο έως το 2012 κυρίως μέσω της ανέγερσης συγκροτημάτων σε διάφορες πόλεις. Είχε τη μορφή της παροχής στέγης από το κράτος σε πρόσφυγες, εσωτερικούς μετανάστες και εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, με κυριότερους φορείς το υπουργείο Πρόνοιας και τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ). Στην Αθήνα κατασκευάστηκε ένας σχετικά μεγάλος αριθμός τέτοιων συγκροτημάτων.
Ο τομέας της κοινωνικής κατοικίας αναπτύχθηκε για πρώτη φορά μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανάγκη στέγασης ενός μεγάλου αριθμού προσφύγων από τη Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη και τον Πόντο. Αρχικά, το Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων και η Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων κατασκεύασαν παραπήγματα για την προσωρινή στέγασή τους, ενώ από το 1930 το υπουργείο Πρόνοιας ανέλαβε την κατασκευή πολυκατοικιών για την οριστική στεγαστική τους αποκατάσταση. Τα διαμερίσματα δόθηκαν στους πρόσφυγες αποκλειστικά για ιδιοκατοίκηση. Ωστόσο, δεν παραχωρήθηκαν δωρεάν −παρότι το κράτος είχε ήδη πληρωθεί από τις ανταλλάξιμες περιουσίες− αλλά καταβλήθηκε το ανάλογο αντίτιμο στο υπουργείο Πρόνοιας, με κάποιες διευκολύνσεις. Η διανομή των διαμερισμάτων γινόταν με κλήρωση, με βάση το μέγεθος της οικογένειας.
Με αφορμή το ζήτημα της στέγασης των προσφύγων μπήκαν τα θεμέλια για τη δημιουργία ευρύτερης κοινωνικής πολιτικής για την κατοικία. Ωστόσο, η κοινωνική κατοικία παρέμεινε αυστηρά προσφυγική, καθώς τα γηγενή, φτωχά στρώματα δεν εντάχθηκαν στο πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας της μεσοπολεμικής περιόδου.
Οι προσφυγικές........