Umutlu Bir Gelecek Var Ufukta

Ne zaman canım sıkılsa —ki son yirmi yıldır bu sıkça başıma gelen bir durumdur— kendimi sanatın, ama özellikle öykü ve romanların dünyasına bırakırım. “Okuma eylemi” tanımını çok severim. Okumanın durağan, tembel, yavaş insanların işi gibi algılanmasından oldum olası huzursuzluk duymuşumdur. Çok okurum. Bununla hava attığımı düşünenler de az değildir. Keşke okunarak hava atılan bir zamanda yaşıyor olsaydım.

Söz sözü açınca asıl anlatmak istediğim meseleden uzaklaşmak da sanırım en temel özelliklerimden biridir. Okuma işini oldukça geniş bir perspektifle yaparım. Ömer F. Oyal’ı da severim, Abdullah Ataşçı’yı da, Toshikazu Kawaguchi’yi de, Dan Brown’ı da… Ama ille de Jose Rodrigues Dos Santos’u. Her birinden aldığım keyfin yeri bambaşkadır. Kimisini iki duble rakıyla başlayıp sarhoş olarak bir gecede okurum, kimisini bir fincan kahveyle, kimisini de bir demlik çay eşliğinde… Bazıları aylarca elimde dolaşırken bazıları hemen biter. Ama hepsini aynı keyifle okurum. Can sıkıntım dağılır. Can sıkıntım dağıldıkça sinemaya, tiyatroya, çocuğumla geçirdiğim zamanlara daha fazla alan........

© Edebiyat Burada