Nobel Ekonomi Ödülü’nü bu sene ve geçen sene alan akademisyenlerin çalışmaları ülkeler için uzun vadeli refahın kaynağının teknoloji ve onu çevreleyen kurumsal altyapı olduğunu net biçimde ortaya koyuyor. Yaratıcı yıkımdan korkmayalım, özgür düşünceyi, bilimsel merakı ve teknik beceriyi ödüllendireceğimiz bir kurumsal yapı oluşturalım.

Geçen haftaki gelişmeler, bir kadim soruyu, ülkelerin zenginleşmesinde teknolojinin mi yoksa doğal kaynakların mı önemli olduğunu bir kere daha sorgulamamıza yol açtı.

ABD ve Çin arasında teknolo­ji ve ticaret alanında devam eden rekabetin son perdesi nadir top­rak elementleri. Dünyada nadir toprak elementleri arzının yüzde 80'ini kontrol eden Çin, yarı ilet­kenler, elektronik, elektrikli araç­lar, askeri donanım sektörleri açı­sından çok önemli olan element­lerin ihracatına kısıtlama getirdi.

Jeopolitik gerilimler, ticaret sa­vaşları, ABD'de faiz indirimi bek­lentisi gibi endişeler ve belirsizlik unsurları bu sene başından itiba­ren altının yüzde 64 değer kazan­masına yol açtı. Geçen hafta rekor fiyat artışları sonrasında birçok ülkede altın kuyrukları oluştuğu haberleri dikkat çekti.

Doğal kaynaklar tabii ki önemli. Hele ki kısa vadede. Ama uzun va­dede refahın kaynağını teknolojik ilerlemede aramak gerekiyor.

Alfred Nobel anısına verilen Ekonomi Ödülü’nün bu yıl Jo­el Mokyr, Philippe Aghion ve Pe­ter Howitt’e verilmesi bu görüşün önemini perçinledi.

Bu ödül yeni bir teknolojik dev­rimin tam ortasındayken geldi. Yeni teknolojiler, özellikle de ya­pay zekâ (YZ) hem ABD ekono­misinin hem de dünya ekonomi­sinin içinde bulunduğu durgunlu­ğun tam tersine........

© Dünya