İş hayatına girdiğim 1990'ların sonundan bu yana ülkede hep aile şirketleri ve onların sorunlarının konuşulduğuna şahit oldum. Muhtemelen 80 ve 70'lerde de konuşuluyordu! Birilerine göre hep kurtarılması veya düzeltilmesi gereken yapılar olarak görülüyor.
Akademisyenler, danışmanlar ve büyük şirketlerin profesyonel yöneticileri olarak çoğu aile şirketleri olan KOBİ'leri, hep yapmadıkları veya yetersiz kaldıkları konular üzerinden eleştiririz. Onları büyük şirketler ile karşılaştırır, onlar gibi olmalarını sağlamaya çalışırız. Olamadıklarında eleştiririz. Olmayı başaranlar olur ise bu sefer de hantal, ağır ya da bürokratik oldu der, daha çevik ve yalın yapmaya uğraşırız Kısaca bir rahat bırakamıyoruz aile şirketlerini!
Aile şirketleri ile ilgili kitap ve makaleler, onlarca sorunları olduğunu ortaya koyar. Bana göre, aile şirketleri için iki temel sorun var. Birincisi büyüyememe. İkincisi kurumsallaşamama. Diğer tüm alt sorunlar, bu ikisinden türetilebilir. Bu iki sorun aynı anda yaşanıyor ise evet! En acilinden kurtarılmaya ya da daha doğru ifade ile 'gelişime' ihtiyaç var. İkisinden kurumsallaşma kısmında sorun yaşanıyor ise acil olmamakla birlikte dokunuşa ihtiyaç var. Orta vadede sorunlar........