Bir zamanlar dünyayı kurtarmak, ide­allerle, inançla, belki biraz da cesa­retle olurdu. Şimdi kredi kartıyla olu­yor. Modern dünyanın ironisi şu: gezegeni kurtarmak pahalı bir uğraş. Bir PwC araş­tırmasına göre, tüketiciler sürdürülebilir ya da çevresel olarak sorumlu şekilde üre­tilmiş ürünler için ortalama yüzde 9,7 da­ha fazla ödeme yapmaya hazır olduklarını söylüyorlar.

Capital One Shopping’in araş­tırmasına göre ise, sürdürülebilir ürünler benzer kalitedeki geleneksel muadillerine kıyasla yüzde 27,6 daha yüksek fiyata satı­lıyor. Gıda özelinde tablo daha da çarpıcı: 181 ülkede yapılan geniş ölçekli bir çalış­maya göre, çevresel sürdürülebilirlik puanı yüksek gıdalar, düşük puanlı ürünlere gö­re neredeyse her pazarda daha pahalı. As­lında sürdürülebilir üretimin maliyeti, kla­sik üretime göre yalnızca yüzde 10–30 da­ha fazla. Yani gerçek çevreci üretim o kadar pahalı değil; pahalı olan, insanların vicda­nını rahatlatmak için satılan sürdürülebi­lirlik imajı.

Geri dönüşüm, organik gıda, yeşil ener­ji, sürdürülebilir moda…Hepsi iyi niyetle başlamıştı. Ama artık “yüksek bilinçli” bir tüketici sınıfının kendini ayırt etme aracı­na dönüştü. Pazarlama dili öyle zekice in­şa edildi ki “bilinçli tüketici” kavramı ses­sizce........

© Dünya