Politikacılar genelde iddialı konuşmayı, mübalağa yapmayı severler. Çünkü taraftarları ya da destekçileri genelde bu tavrı satın alırlar.

Fakat hayat hakikatlerle şekillenir. Yapılanlarla kendini gösterince sözler, iddialar, hamasi nutuklar ancak o zaman anlam bulur.

Gazze’de neredeyse bir yılı bulan soykırım devam ederken sonucunda hareket olmayan, akan kanı durdurmayan, Siyonist teröristleri mağlup etmeyen hiçbir sözün, temenninin bir değeri yoktur.

Elbette sıradan insanlar ile muktedirlerin bu konudaki sorumlulukları farklıdır. Bizim Ergani’nin herhangi bir mahallesinde ya da köyünde yaşayan bir vatandaşın TV’den katliamı izlerken ağlayarak, “artık bu zulüm yeter, birileri bir şeyler yapsın” demesi hatta gerektiğinde maddi yardımda bulunması, çağrıldığında sokağa çıkıp elinde Filistin bayrağı ile safını göstermesi onun açısından çok değerli bir tavırdır.

Ama bir muktedirin aynı tavrı takınması ise en basit tabirle bir tür teslimiyet ve acziyet ifadesidir. Başkanlık ya da Cumhurbaşkanlığı gibi makamlar ne ağlama makamı ne de temenni makamıdır.

Tam tersine emrinde orduları olan makamlar aksiyon makamıdırlar.

Türkiye’de ve diğer Müslüman devletlerdeki politikacılar nedense konu Gazze olunca birdenbire riyaset........

© Doğruhaber