İmam Humeyni, bir eserinde insanların neden ölülerden, bir insan cesediyle yalnız kalmaktan korktuklarını kalbi imanın zayıflığına bağlıyor. Çok az insanın karanlık bir ortamda bir insan cesediyle yalnız kalmaya cesaret edebileceğini söylüyor. Halbuki o ceset et ve kemik yığınından başka bir şey değil. Çürümeye mahkûm, cansız bir varlık… Ama insanların çoğunun kalpleri bu konuda mutmain değil, o ölünün gerçekten cansız ve zararsız bir varlık olduğuna dair kendilerini ikna edemiyorlar. Yani iman sorunu, iman zaafı var burada…

Aynı şey Cennet için de geçerli; ahiret hayatı için de geçerli… Cennete inandığımızı söylüyoruz. Dillerimizle bunu ikrar ediyoruz. Ama kalplerimiz bu konuda ikna olmuş değil... Ölüm sonrası hayat, cennet bizim için uzak bir serap, bir rüya, silik bir arzu gibi geliyor. Cennetin varlığını ruhlarımızda, kalplerimizde hissedemiyoruz. O yüzden ona olan iştiyakımız az… Cennetle ilgili arzularımız yok denilecek gibi… Cennet arzusu sadece dillerimizde…

Biz Müslümanların en büyük sorunu, sıkıntısı bu. Zilletimizin, perişanlığımızın, korkaklığımızın, ürkekliğimizin, kendimizi zalimlere boyun eğmek zorunda hissedişimizin, dağınıklığımızın,........

© Doğruhaber