Ben bugün İslam ümmetinin geri kalmışlığını ne Batı’nın gücüne ne de düşmanların planlarına bağlıyorum. Asıl sebep daha yakında, daha içimizde; Biz Kur’an’ı mehcur bıraktık. Onu terk ettik ama raflardan değil; hayatın merkezinden, kararlarımızdan, ahlakımızdan ve mücadelemizden uzaklaştırarak terk ettik. Oysa acı olan şu ki; Kur’an’ın kelimelerini biliyoruz, harekelerini dahi ezbere okuyoruz. Yedi kıraatini ve tecvidini biliyoruz, tartışıyoruz, makamını güzelleştiriyoruz. Ama iş amel etmeye gelince hep susuyoruz.

Kur’an bizim için bir hayat kitabı olmaktan çıkıp, tören kitabına dönüştü. Cenazede okuyoruz, mevlitte okuyoruz, açılışta okuyoruz; ama ticaretimize, siyasetimize, adalet anlayışımıza, ahlakımıza karışmasına izin vermiyoruz. Ben bunu açık bir çelişki olarak görüyorum. Çünkü Kur’an okunmak için değil, yaşanmak için indirildi. İlk nesil Kur’an’ı ezberlediği için değil, onunla amel ettiği için dünyaya yön verdi ve hakim oldu.

Bugün Müslümanlar olarak helali haramı biliyoruz; fakat menfaatimize dokununca görmezden geliyoruz. Faizin ayetlerini ezberliyoruz ama sistemin parçası olmaktan çekinmiyoruz. Zulmün ne olduğunu biliyoruz ama güçlünün yanında durmayı “hikmet” diye adlandırıyoruz. Adaleti Kur’an’dan okuyoruz ama uygularken akrabalığı, mezhebi,........

© Doğruhaber