Birçok kez karşılaştığımız sorulardan biri de “Kürtler ne istiyor?” sorusudur.

Bu soruyu soran Türk kardeşlerimiz, hemen akabinde; Kürtçe televizyonlar yayın yapıyorlar, Üniversitelerde Kürdoloji bölümü var, okullarda seçmeli Kürtçe ders veriliyor… Kürtler daha ne istiyorlar?

Doğrusu onların durdukları yerden olayı değerlendirirsek belki haklıdırlar. Çünkü daha önce “Kürt yoktur” denilerek Kürtlerin varlığı bile kabul edilmiyordu. Şimdi ise en azından Kürtlerin varlığı kabul ediliyor ve atılan mezkûr adımlar da sanki büyük bir lütufmuş gibi bir bir sıralanıyor.

Doğrusu Üniversitelerdeki Kürdoloji Bölümü ve orta öğretimdeki seçmeli Kürtçe ders konularını bile konuşsak yine hakikat, o kardeşlerimizin söyledikleri gibi değildir.

Bir köşe yazısına sığmayacağı için çok detaya girmek istemiyorum ama sadece Milli Eğitim Bakanlığının yıllık atadığı Kürtçe ders öğretmeni sayısına baksalar her şey gün gibi ortaya çıkacak. Dolaysıyla konuşma ve açıklamalar var ama yapılan pratik uygulamalar göz önündedir.

Pratik uygulamalara baktığımızda, önümüze şöyle bir sonuç çıkıyor. 1920’de Türkiye’deki Kürtlerin yüzde yüzü Kürtçe konuşurken, 2020’de Kürtlerin yalnızca yüzde yirmisi kendi dilleri olan Kürtçeyi konuşuyorlar. Bir devlet politikası olarak uygulanan bu asimilasyon süreci aynı........

© Doğruhaber