Dünden bugüne Türkiye siyasetinde değişen bir şey yok. Siyaset, ilke bazlı yapılamıyor, kendine özgü bir duruş sergileyemiyor, üstün ahlak ve erdemleri kendine rehber edinmiyor. Bu nedenle siyasi partiler, dün ak dediğine bugün kara, dün kara dediğine bugün ak diyebilmekte; dün düşman olanlar bugün can ciğer kuzu sarması olabilmektedir. Bu, ideolojik çürüme krizidir.

İmralı’ya gitme tartışması, bu çürümenin yalnızca son örneğidir.
Dün heyetlerin gidişine “ihanet” diye bağıranların bugün “gidelim” diye tutturması… Dün “masayı devirenlerin” bugün “masayı yeniden kurmak” için ısrar etmeleri… Dün “Seni başkan yaptırmayacağız” diyenlerin bugün başkanla el sıkışmak için el pençe divan durmaları… Dün Yasin Börü ve arkadaşlarını katledenlerin gün yüzü görmemesi gerektiğini söyleyenlerin bugün tahliye olması gerektiğini düşünmeleri… Dün çözümün siyasi figürünü “hainlikle” yaftalayanların bugün aynı kişiyi “Yeni yüz yılın kurtarıcı lideri” olarak lanse etmeleri… Bu manzara ideolojik değil; konjonktüre göre siyaset yapma ilkesizliğidir.

Türkiye’de Kürt meselesi yıllardır çıkar gruplarının elinde oyuncak oldu. Devlet aklı farklı dönemlerde farklı aktörlerle masaya oturdu, güç dengeleri değiştikçe bütün söylemler başa sarıldı. Çünkü ortada ilkesel bir duruş........

© Doğruhaber