Asrımız, farkına varamadığımız kadar bir hızda ilerliyor.
Durup düşünecek, düşünüp duracak bir fırsat bile vermiyor.
Bir şeyler eklerken, çok şeyler de alıp götürüyor bizden.
İçinde bulunduğumuz yoğunluk ve yorgunluktan dolayı kendimizi düşünemiyoruz.
Kendi dışımızdaki her şeyi kafamıza takıyoruz da bir türlü kendimize bakamıyoruz.
Garip bir arayışa girerken “kendimizi bulmayı” hiç hesaba katmıyoruz.
Ne halde olduğumuzun ne yapmamız gerektiğinin,
Neye, ne kadar zaman ayırmamız gerektiğinin çok farkında olamıyoruz.
Oysa ömür sermayemiz tükeniyor, günlerimiz eriyor.
Her nefes alışımız her kalp atışımız kabre bir adım daha yakınlaştırıyor.
Yani yeni memleketimize, amellerimizle karşılaşacağımız yere doğru ilerliyoruz.
Hem de garip ve süratli bir hızda ilerliyoruz. Önümüzde ne var ne yok çok da bakmıyoruz.
İşte böyle bir durumda “durup halini düşünmek” bir fren ayarı görevi görüyor.
Farkına varmaya yönlendiriyor.
Olan, olması gereken ve olacak olanı düşünmeye sevk ediyor.
İslam düşmanlarının en büyük savaş araçlarından bir tanesi,........