“Bazen bütün memleketi birkaç adamın vefası temsil eder.”
— Peyami Safa

27 Aralık...
Bir garibin ölümü,

bir fukaranın cenazesi…
O gün Mehmet Âkif’i anlatıyordu bu sessizlik.

Yakın dostu Eşref Edip tarihe geçen sözleriyle her şeyi özetlemişti:

“Onu sağlığında da, ölümünde de yalnız bıraktılar.
Cenazesinde devlet yoktu; millet vardı.
Resmî makamlar unuttu, ama gençler omuzlarında taşıdı.”

Ne tören, ne merasim, ne de vefa...
Oysa bir milletin vicdanı gidiyordu.
Gazetelerde kuru bir satır,

şehirde utanç dolu bir sessizlik...

Belki kader öyle tecelli etti.
Resmiyet sustu;

belki de Yaradan’ın hikmetiydi —
hikmetinden sual olunmaz.

O, kelimeleriyle........

© Doğruhaber