Dalgın dalgın oturduğu kumlara bir şeyler çiziyordu Gazzeli kız çocuk. Yanına yaklaşan gazeteci kendisine soruyordu. En çok arzuladığın şey nedir? diye. Küçük çocuk; eski günlere dönmek istiyorum, diyordu. Gazeteci yine soruyordu. Eski günlerde ne vardı? Küçük kız çocuk; annem ve babam vardı ve 15 gün önce bombardımanda şehit edildiler. Ben ve kız kardeşim dışında kimsemiz kalmadı. Ramazan ayı geliyor ve soframıza oturacak kimsemiz kalmadı. Artık yemek yapacak kimsemiz kalmadı ve artık bize bayramlık alacak babam da yok…
Bu küçük çocuğun vidosunu izleyeniniz vardır. Aslında bu kızın yaşadığı, Gazze’de yaşanılan acının denizdeki damlası gibiydi. Zira Gazze’de binlerce çocuk yetim kaldı ve şimdi açlıktan ölmeyle karşı karşıyadırlar. Evet, yarın kalkacağımız ilk sahur için market telaşı yaşayan bizler, hatta sahur ve iftar sofralarında israil malını tüketecek olan bazılarımız Ramazan ayının hangi ruhundan bahsedebiliriz? Birkaç saat fazla aç........