Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που το ρεύµα του νεοκλασικισµού και η γοητεία που ασκούσαν τα ερείπια της αρχαίας Ελλάδας παρακινούσαν τους Ευρωπαίους για ένα ταξίδι, νοµίζοντας ότι µπορούσαν να συναντήσουν στο διάβα τους την Αντιγόνη και τον Σωκράτη. Μέσα στην εξιδανικευµένη τους εικόνα ακόµη και οι κουτοπονηριές των χωρικών φάνταζαν όχι µόνο γραφικές, αλλά σαν άυλη κληρονοµιά του πολυµήχανου Οδυσσέα.

Οι περιηγητές αντικαταστάθηκαν από τους τουρίστες που αναζητούσαν την αυθεντικότητα και ταύτιζαν την ελληνική φιλοξενία µε το χαµόγελο της νοικοκυράς που τους κερνούσε γλυκό του κουταλιού, όµοιο µε το µειδίαµα της Κόρης της Ακρόπολης. Το τέλος Αυγούστου –σε παλιότερες τουλάχιστον εποχές– σήµαινε απολογισµό, οικονοµικό για τους επιχειρηµατίες και αναµνηστικό για τους τουρίστες. Αν αποσυνθέσεις το φετινό καλοκαίρι, στο τέλος θα δεις να σου µένει ένας Πορτοσάλτε που µας προτρέπει να µην τραβάµε το καζανάκι τη νύχτα για να µην ενοχλούµε τους ξένους........

© Documento