“Kimin derdi (niyeti ve önceliği) ahiret olursa Allah onun zenginliğini kalbine yerleştirir, iki yakasını bir araya getirir ve dünya boyun eğmiş bir şekilde ona gelir. Kimin derdi de dünya olursa Allah onun fakirliğini iki gözü arasına koyar ve iki yakasını bir araya getirmez. Oysa zaten (ne kadar hırslı olursa olsun) ancak kendisi için takdir edilen kadar dünyalık elde edebilir.” (Tirmizî, Sıfatü’l-kıyâme, 30)

Ahiret de Allah’ındır, dünya da. Ahiret yolcusu insan da dâhil olmak üzere, bütün varlıklar Allah’a aittir. Mülk O’nundur; Kudret ve hüküm O’nun… Bir kocaman oyalanma içinde koşarken insanoğlu, bu tartışmasız gerçeği unutur kimi zaman. Mal kendisinin, makam kendisinin, güç kendisinin zanneder. Her istediğine sahip olmak, herkesi yönetmek, her arzusunu gerçekleştirmek adına debelenir durur. Oysa hep acizdir, her an yardıma muhtaç ve bitişe yakındır. Son tahlilde kararın sahibi o değil, Allah’tır.

Ahirete giden yolda hızla ilerleyen her yolcu, arada nefes alıp durmalı ve düşünmelidir: Bu gidiş nereye? Arada teraziyi önüne koyup tartmalıdır: Dünya ve ahiret kefeleri ne durumda? Dengeler şaşmış mı? Hırslar dünya kefesini dolup taşırmış mı? Ahiret kefesi boş kalmış mı?

Dünya öyle cazip ve güzel ki, insanın kapılıp gitmemek için uyanık kalması ve sürekli uyarılması gerekiyor. Beş vakit ezan boşa okunmuyor, gün........

© Diyanet Haber