Kurban Bayramını idrak ettik. Hac mevsiminin bağrında, Hz. İbrahim’in yolunda kurbanlar kestik. Kabul olunması niyazıyla dualar ederek, tekbirler getirip içimiz ürpererek kurban sunduk Allah’a. Hamdimizi, şükrümüzü, takvamızı yoldaş ederek yolladık kurbanları. Sıratta karşımıza çıkacakları, hesapta şahidimiz olacakları, salih amel sayılacakları ümidiyle kestik kurbanlarımızı.
Kurban etlerini yakınlarımıza ve sevdiklerimize ikram ettik.Gönülden el uzatmak istediğimiz ihtiyaç sahipleriyle paylaştık. Yakınlarımız var elbet, sevdiklerimiz var. Özünde yakınlaşma olan bu ibadet vesilesiyle bir defa daha sorduk kendimize: En yakınımızda kim olsun istiyoruz? En çok kimi seviyoruz? Kiminle aramızdaki mesafenin kısalmasını diliyoruz? Kime olan bağlılığımızı vazgeçilmez görüyoruz?
Yakınlığa “kurbiyet” diyoruz. Kurban ile aynı kökten geliyor bu kelime. İçinde Hz. İbrahim’in oğlu İsmail’e olan büyük sevgisi de var, İsmail’in........