Tevazu, insanı insan yapan; onu güzelleştiren şeydir.
Tevazu ile alçaldıkça yükselirsin.
Alçak gönüllülük en güzel süs iken kibir ne kötü bir yüktür.
Giydiklerimiz, yediklerimiz, nerede yaşadığımız, ne kullandığımız, nasıl yaşadığımız...
Bunların hiçbirinin bir önemi yok.
Mevlâna'nın dediği gibi: "Nice insanlar gördüm üzerinde elbise yok; nice elbiseler gördüm içinde insan yok."
İnsan olmadıktan sonra ne olduğunun ne önemi var?
Ne yazık ki çoğu zaman insanlar kıyafetlerine, statülerine, makamlarına ve mevkilerine göre değerlendiriliyor.
Oysa kişiliğine ve tevazusuna göre değer görmeli insan.
Kibirli insanların kibrine çanak tutmamak gerek.
İnsana yakışan tevazudur; çünkü tevazu yüceltir, kibir alçaltır.
Bir de tevazu görünümlü kibir vardır ki kolay kolay........