Nasyonal sosyalizm, manevi olanın yerine seküleri koyduğunda ve Alman ırkına tanrısal bir hüviyet atfettiğinde kendi siyasi dinini de ilan ediyordu.

Bu ilahi olandan kopuşun, dünyaya nasıl bir fatura ödettiğini sanırım bilmeyen yoktur.

Kendi siyasi dinini ilan eden elbette sadece Hitler değildi.

Mussolini, Stalin, Mao ve daha niceleri de benzer bir zeminde kendi siyasi dinini ilan edip, diğer ırkların efendisi gibi gördüğü ırkını “tanrı” yapıp tapınmaya başlamamış mıydı?

Oluşan bu siyasi dinlerin temsil ettiği şeytani güçler, milyonlarca masumun kanıyla beslenmedi.

Bu şeytani güçlere karşı sadece ahlaki ve insani bir zeminden direnmeyi düşünenler, kılıçlarının kudretini göstermediğinde ya da gösteremediğinde ne kadar yetersiz kaldıklarını büyük bedellerle öğrendiler.

Nitekim bu siyasi dinler Batı’yı “ilahi” olandan kopararak büyük bir inanç krizinin içinde kayboluşa da sürüklediler.

Batı’nın ırk üstünlüğü temelinde inşa ettiği bu yeni din, tıpkı Dante’nin İlahi Komedya’daki; “Buradan gidilir acılar ülkesine, buradan gidilir bitmek bilmeyen acıya.” mısralarındaki gibi acının ve........

© Diriliş Postası