Bazı şeyleri konuşmak ne kadar kolay ve ne kadar hafif geliyor bir başkasının acısından bahsetmek. Oysa hiçbir şey öyle değil. Hiçbir acı, yaşayanın canı kadar yakmıyor bir başkasını ve bu durum elbette ki normal. Olağan ve doğal olmayan ise bunu bilmiyor gibi davranmak.
Uzaktan bakmak kolay yani; konuşmak kolay, “acını paylaşıyorum” demek kolay ama bir de yaşayana sormak, biraz da onu anlamak ve kendimizi onun yerine koymak; en zor ve en acılı olanı bu sanıyorum.
…
Dünya gözlerimizin önünde bir cehenneme dönüyor ve biz de bu durumun içinde öyle ya da böyle, bir şekilde yaşıyoruz. Kabul ediyorum Gazze’de olanları; yaşananları içimizde hissediyoruz. Ama bir şey var ve ben bundan korkuyorum; hem de çok korkuyorum ki alışıyoruz. Adamlar aslında tam da bunu istiyor;........