Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, CHP ziyareti doğal olarak çok ses getirdi. Özgür Özel’in başlattığı “normalleşme” siyaseti de doğal olarak çok tartışılıyor.

Ülkenin geldiği durumun sorumlusunun iktidar partisi ve lideri olduğu açık, ancak şimdi asıl mesele, bu durumdan nasıl çıkılabileceği olmalı. Bu sorunun cevabını vermek kuşkusuz kolay değil.

Halihazırda, yerel seçimlerden başarıyla çıkan, Özel liderliğindeki CHP, muhalefet ve müzakereyi birlikte yürüten yeni bir siyaset izliyor. Ben, bir vatandaş olarak, bu siyasetin desteklenmesi gerektiğini düşünenlerden biriyim.

Halen devam eden AK Parti iktidarı boyunca ülkenin genel durumu ortada ve bu süreçte canı yanmış pek çok insanın, iktidar partisi ve lideri ile müzakere hamlesini yadırgaması anlaşılır bir şey. Ancak, söz konusu olan ülkenin, hepimizin geleceği ve bu noktada duygusal tepkilerin ağır bastığı bir muhalefet siyasetinin kimseye faydasının olmayacağını görmek zorundayız.

Kendimden söz etmekten hiç hoşlanmam, ama başıma gelen bunca şeyden sonra, AK Parti’ye destek vermekle itham edilmiş ve muhalif basından da kovulmuş biriyim.

Dahası, 2010 referandumunda “hayır” oyu vermekle kalmayıp, bu yönde politik aktivist olarak kamuoyu oluşturma çabası göstermiş olduğum halde, hâlâ “yetmez ama evetçi” diye anılan biriyim. O nedenle kısaca hatırlatayım; ilk kez 2009 yılında “sivil dikta” tehlikesine dikkat çektiğim, Ergenekon davasında sorunlu........

© Dikgazete.com