... hâl |
Aşk, beklemeyi bilen yüreklerde hâlâ nefes alır
Aşk bir zamanlar böyleydi.
Sözden önce duran, bakışta ağırlaşan, insanın içini doldururken taşırmayan bir hâl.
Hemen yaklaşmakla değil, kendini geri çekerek derinleşen; aceleyle değil, bekleyişle çoğalan bir duygu.
Sevmek, yalnızca birine varmak değildi.
İnsanın kendi içinde açılan bir kapıydı önce.
Oradan sızan sıcaklık, insanı hem yumuşatır hem de toparlardı.
Aşk, insanın içini dağıtan değil; dağıldığını sandığı yerleri sessizce toplayan bir şeydi.
O vakitler bakışlar konuşurdu.
Cümleler kurulmadan önce anlaşılırdı pek çok şey.
Söylenmeyen, söylenenden daha ağır olur; susmak eksiklik değil, derinlik sayılırdı.
Aşk, yüksek........