Alman dışavurumcu ressam Gabriele Münter’in, kahvaltı masasında yalnız oturan bir kadını resmettiği 1934 tarihli tablosu.

Sessizlik. Rüya. Zaman. Ekmek. Duman. Gurultu. Perde açılırken altı kuş, sabahı tarifleyen sözcükleri cıvıldıyordu.

Perde açıldı. Oda aydınladı. Perde kapandı. Oda karardı. Kahvaltı tabakları hazırlandı. Kirliler yıkandı. Kuşlar dallara kondu. Kuşlar uçtu. Çaydanlık fokurdadı. Çay soğudu. İşte günleri böyle geçiyordu.

Yine bir sabaha karşı, masasında oturmuş dışarıyı seyrediyor. Sırtı yıllarca kamburlaşmış. Sayısız sayfa döken takvimlere inat, her günü aynı masada karşılıyor; saçları taralı, kıyafetleri temiz. Onun köşesi. İyiydi. Güzeldi. Fakat masanın diğer ucundaki tabak yıllardır temizdi. Keşke kirlense, diye mırıldandı. Yaşlıydı ve unutmamıştı. Keşkeleri hiç dinmiyordu. Perde her........

© Diken