Nepoželjni u sali užičkog pozorišta |
Od kada je klasična Atina razvila pozorište kao deo umetnosti u 6. veku pre nove ere, pozorišne tradicije su rasle u kulturama širom sveta.
Prema Aristotelu pozorište se razvilo u slavu Dionisa, a pisci tih komada su ujedno bili i režiseri, kompozitori i koreografi. Prvi glumac i teoretičar Tespid oko 534. godine pre nove ere je postavio temelje savremenog pozorišta koji su se u manjem ili većem obliku zadržali i do danas. Nicali su festivali, teatarska nadmetanja i slavila se veština pretvaranja, glumačke akrobacije i dramskih zapleta, a sve u cilju sveopšte narodne zabave ali i podučavanja, kontakta sa publikom koja je iz sala izlazila zadovoljna što je ušla u burleskni svet mašte i dovitljivosti.
Glumci i ostali pozorišni radnici su kroz vekove ostavljali svoj trag i delić sebe na pozorišnim daskama zbog čega su, kao nosioci kulturnog nasleđa i iskričave magije bili izuzetno cenjeni u društvu.
Beogradsko dramsko pozorište: Karte za sve predstave........