Nasıl yaşamak bu! Kâh gökyüzünde kanat çırpıyoruz kâh en dipsiz kuyuların derinliğinde kayboluyoruz. Bilinmezler labirentinin karanlığında el yordamı, kalp çırpınışıyla yolumuzu bulmaya çalışıyoruz.

Acaba bugün hangi korkunç olaylarla karşılaşacağız, kapısı tekmelenerek açılıp kimler gözaltına alınacak diye uyanıp, her saniye bir başka yana savrulup sarsılıyoruz.

Eylül boyunca heyecanla, merakla, umutla Sumud filosunu izledim. Barselona’dan yola çıkıp Gazze’ye ilerleyen filo, sivil eylemcileri, yardım ve umut taşıyor. Uluslararası dayanışmanın simgesi. Tehdit altındalar, bombalandılar, zarar gördüler, yine de yoldan dönmüyorlar.

Bu yazıyı yazarken filonun tehlikeli sulara girdiği, 50 mil uzaklıkta bir İsrail donanması gemisinin saptandığı, teknede herkesin can yelekleriyle beklediği bildirildi. Siz bu yazıyı okuduğunuzda başlarına çok şey gelmiş olabilir.

Bu kaygılar içindeyken, üç gün önce muhteşem bir doğa/deniz/ dayanışma/dayanıklılık/uygarlık simgesi ve geleneğine dönüşen bir etkinliğin tanıtımında ise çocuklar gibi şendim!

Boğaz kıyısında, denizin büyüsü, yelkenin heyecanı, Bodrum’un eşsiz ruhu, kültürlerin, dostlukların ve tutkuların kuşaktan kuşağa aktarıldığı harika bir deniz buluşması hakkında bilgiler alıyordum. Bu yıl 37. kez gerçekleşecek Maximiles Black........

© Cumhuriyet