Twitter, yeni adıyla X’te dolaşan Deniz Gezmiş’in harika bir fotoğrafı var: Mahkeme salonunda dolu dolu gülüyor. Hâkim soruyor: “Neye gülüyorsun?” Deniz Gezmiş yanıtlıyor: “Duvarda adalet yazıyor, ona gülüyorum.”
Anladınız elbet: Ahlaksızlığın, hak ve hukuksuzluğun tavan yaptığı bu dönemde, insan kalmaya çalışmak zor iş!
***
Sevgili Müjdat, Önceki gün sana İKSV Tiyatro Onur Ödülü verilirken aklımdan neler geçiyordu neler:
Seni ilk kez ustan Ulvi Uraz Tiyatrosu’nda izlediğimde (60’lardaydı) neredeyse çocuktun. Ama o zamanlar bile birlikte çalıştığın hocalarının, önce Ulvi Bey, sonra Münir Özkul ve Muammer Karaca’ların yolunu izleyeceğin belliydi. Güldürü ve eleştiriyi harmanladığın oyunculuğunla toplumun nabzını avucunun içine aldın. Sahnedeki sende “şeytan tüyü” vardı.
Derken 15-16 Haziran işçi sınıfının yürüyüşü geliyor aklıma: Müthiş bir direnişti! Sendikal hakların yok edilmesiyle ilgili yasa Meclis’te kabul edilince15 Haziran 1970’te on binler yürüyüşe geçti. Sanki bütün İstanbul yürüyordu! Sen ve Tarık Akan, işçilerle kol kola en önde yürüyenlerdiniz.
70’lerde ilk kitapların yayımlanıyordu ve kapışılıyordu. İlk hapse düşmen tiyatrodan değil, kitaptan! Can arkadaşın Savaş Dinçel’le birlikte hazırlamıştınız “Çizgilerle Nâzım Hikmet” kitabını. Sen yazmış, Savaş Dinçel resimlemişti. Derken 12 Eylül faşist askeri........