Elbe Nehri’nin kıyısında görkemli mi görkemli o yapı bir mucize gibi yükseliyor. Hamburg’un orta yerindeki bir adada kurulu eski bir depo üzerinde, dalgalı paneller ve cam bir cepheyle yükselen bu yapı, nehrin dalgalarını, kentin görünümünü, günün farklı saatlerinde farklı ışıkları yansıtıyor. Adeta aldığı ışığa göre değişen bir kristal. Mucize gibi yükseliyor dedim ya, mucizeler kendiliğinden olmuyor. Bu “mucize”yi tasarlayan, gerçekleştiren (2017) Herzog&Meuron mimarlık firması.

“Elbphilharmonie”, yani Elbe Filarmoni binası sadece bir kültür merkezi değil, ikonik mimarisiyle kentin odağına yerleşmiş, oteli, restoranları, farklı salonlarıyla dev bir kamusal alan. Fazlasıyla ünlenmesi sadece mimarisinden değil, aynı zamanda “Dünyanın en büyük ve en iyi akustiğine sahip konser salonu” diye bilinmesinden.

İşte bu anlı şanlı konser salonunda ilk kez Türk orkestraları yer aldı. Bu orkestraların ilki Carlo Tenan yönetiminde Borusan İstanbul Filarmoni Orkestrası’ydı. O konseri izleme şansım oldu. İkinci konser ise Cem Mansur yönetiminde Türkiye Gençlik Filarmoni Orkestrası’nınkiydi.

Bu yıl Almanya’da SchleswigHolstein Müzik Festivali 40. yıldönümünü kutluyordu. Festivalin ana teması İstanbul, “portre sanatçısı” ise Fazıl Say seçilmişti. Bu festivalin özelliği iki ay boyunca farklı yörelerde, farklı mekânlarda çok geniş halk kitlelerine seslenmesi.

Borusan Kocabıyık Vakfı Başkanı Zeynep Hamedi, “Artık biz bir festivale katılalım diye başvurmuyoruz, prestijli salonlardan ve festivallerden davet alıyoruz” derken haklı bir gurur duyuyordu. Gerçekten........

© Cumhuriyet