Esad gitti. Ama Suriye kurtuldu mu, başına yeni bir bela mı satın aldı henüz belli değil.

Esad’ın ne mene bir diktatör olduğunu biz değil, kendi vatandaşları biliyordu. Dışarıdan bakınca babası Hafız Esad’dan farklı, gülmeyi bilen, uygar tavırlı bir kişiydi. Dahası, son bir iki yılda ülkesine huzur getirdiği ve Rusya ile İran’ın desteğiyle iktidarını güçlendirdiği izlenimi yaygındı.

Ama kazın ayağının öyle olmadığı, İdlib’de yuvalanmış -resmi kayıtlardahâlâ “terör örgütü” olarak görünen bir silahlı güce topu topu 12-13 gün dayanabildiği ortaya çıktı. Şimdi öğreniyoruz ki subaylarına ayda 30 dolar tutarında maaş ödeyebilen, her diktatör gibi gücünü birçok masumu zindanda tutturmaktan alan biriymiş.

Esad’ın sonu Saddam Hüseyin yahut Muammer Kaddafi gibi mi olur, onu önümüzdeki dönemde inşallah görürüz. Şimdi Moskova’da olduğuna bakmayın. İran diktatörü ve şahı Rıza Pehlevi de İran’da gerçekleşen bir “kara devrim”le düşürüldüğü........

© Cumhuriyet