Adalete ulaşmak tarihin her döneminde zor olmuştur. Çoğu kez güçlünün adaleti işlese de insanlık bunu anayasa ve yasalarla herkes için eşit bir hale getirmiştir. Bugün bile terazi güçlüden zenginden yana ağır basıyor.

Ve dahası, bazıları bu adaletsizliğe şahit olduklarında, “Onlar ayarladılar, bağladılar, anlaştılar, sen daha çok çalış” demeyi tercih eder. Böylece eşitsizliği de haklı gösteririz. Oysa adalet, bireyin gücü ya da imkânlarıyla değil, herkesin aynı başlangıç noktasına sahip olmasıyla anlam kazanır.

Adalet sistemi, yalnızca zayıfa değil, güçlüye de eşit şekilde işlemek zorundadır.

Sanırım neden bahsedeceğimi az çok anladınız.

Polatlar davası.

Bu dava, aslında toplumun gösterişli yaşam tarzlarına olan ilgisinin ve buna duyulan hayranlığın nasıl yozlaşmış bir değer yargısına dönüşebildiğinin en somut örneği olarak karşımızda duruyor. Ayrıca “gösteri” ve “şöhret” budalalığının ahlaki çöküşü nasıl maskelediğini bize gösteriyor. Polatlar davası, yalnızca bir suç soruşturması değil, aynı zamanda bir toplumun değer yargılarının nasıl sarsıldığını gösteriyor. Dilan Polat içeri girip çıktıktan sonra insanlar takım tutar gibi dava dosyasına bakmadan sorgulamadan fanatik bir taraftar oldu.

Karapara soruşturmasında Polat ailesi ve bağlantılı isimler gözaltına alındı, bir kısmı tutuklandı. Ailenin sahip olduğu şirketlere kayyum atandı. Soruşturma sürerken soruşturmayı yürüten savcı hakkında iddialar ortaya atıldı ve sonrasında tayini çıktı. Soruşturmaya başka bir savcı atandı, MASAK ve vergi........

© Cumhuriyet