Fotoğrafına bakıyorum. Hüzün ve gülümseme birbirine eşlik ediyor. Bir film şeridi gibi yıkılmış bir imparatorlukta, savaştan savaşa sürüklenip ezilen, işgallerle kimliğini yitirme noktasına gelen bir halka liderlik edişini, ümmet anlayışından ulus bilincine kavuşturmasını düşünüyorum. Bugün 102 yaşında olan Cumhuriyetimizi, iç-dış tüm engellere, tüm gerici kafalara karşın kurma cesaretini bugünün şartlarını geçin, dönemin zorlu gerçeklerinde nasıl yaşama geçirdiğine bakınca bu bir mucize diyorum.

Stratejik aklını, Doğu-Batı karşılaştırmalı okumasını, mücadeleden asla vazgeçmeyişini ama aynı zamanda savaşın verdiği acıların yaşanmışlığıyla gerçek bir barışın ne kadar değerli olduğunu içselleştirmesine hayran oluyorum. Savaş meydanlarındaki akılcı cesaretini ama aynı zamanda diplomasinin tüm alanlarında kıvrak zekasını, zarafetini tarihin unutulmaz yapraklarında görüyorum. Sadece kendi ülkesi, milleti değil dünyanın onun zaferlerine ve liderliğine büyük saygısını yine yeniden hatırlıyorum. Ve kuşkusuz döneminde iktidarın tüm güçlerine sahipken “Egemenlik milletindir” diyerek halkla gönülden kurduğu bağa, milletine, demokrasiye geçiş inancına ve bu nedenle de iktidar zehrine yenilmemesine şükran duyuyorum.

Daha o günlerde Batılı ülkelerde bile olmayan, toplumsal yaşamda kadını hayatın içine katan,........

© Cumhuriyet