O büyük katliamın olduğu, 34 insanımızın katledildiği, binlerce merminin atıldığı 1977 1 Mayıs’ında ben de Taksim Meydanı’ndaydım. Alana varamadan silahlar patlamış, biz de dağılmak zorunda kalmıştık. Ve kurşun yemeden çok ucuz atlatmıştık olayı. Ama ülkemiz hiç de ucuz atlatamamıştı o 1 Mayıs 1977’yi. Ardından sıkıyönetimler gelmiş, özgürlükler ortadan kaldırılmış, halk hareketi dağıtılmış ve 80 darbesinin yolu açılmıştı. Daha sonraki yıllarda Taksim’de birkaç kez de olsa 1 Mayıs’ın şenlik havasında kutlanabilmesine tanık olmuştum. Olaysız geçen bu kutlamalar beni geleceğe dair yeniden umutlandırmıştı. Demokrasi ve özgürlüğe ülkemizde de yürüyeceğimize dair umudum, umudumuz yeşermişti.
Şimdi geldiğimiz noktada yine inatla 1 Mayıs’ın Taksim Meydanı’nda kutlanması engelleniyor. Ve halkın bir kesimi bir başka kesime karşı düşman edilmeye çalışılıyor. Sakın bunu sadece karşılıklı bir gereksiz inatlaşma olarak değerlendirmeyin.........