Siyasal İslamın iktidarı pekiştikçe ülke insanı giderek artan oranda kapitalizm öncesi bir “hakikat rejimini” dayatma çabalarıyla, Cumhuriyet kurucu geleneğinin “hakikat rejimini” koruma çabaları arasına sıkışıyor. Böylece etik değerler bulanıklaşıyor, anlamlar zinciri istikrarını, egemen ideolojinin “ana göstergesi” (laiklik) verimliliğini kaybediyor. “Çürüme”, Ataol Behramoğlu’nun deyimiyle “alçalma” işte bu şizofren dünyanın, bir semptomudur!
Türkiye’de son yıllarda devletin kamu kurumlarının geçirdiği ideolojik dönüşüme, bu dönüşümün bilgi üretim süreçlerine, toplumsal yapıya yansıma biçimlerine bakınca, “laiklikten” hızla uzaklaşıldığı, “seküler hakikat rejiminin” tasfiye edilmekte, yerine bir “dini hakikat rejiminin” dayatılmakta olduğu görülür.
“Seküler hakikat rejimi”, bilimin, rasyonel düşüncenin ve hukukun egemen olduğu bir düzeni ifade eder. Bu rejimde hakikat, nesnel kanıtlara, bilimsel araştırmalara, akıl yürütmeye dayanır. Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu ilkeleri olan laiklik, bu “hakikat rejiminin” temelini oluşturur. AKP döneminde laiklik ilkelerinin, bu ilkelere dayanan hak ve özgürlüklerin sistematik bir biçimde ihlal edilmesi, kamu kaynaklarının dini yapılara aktarılması, “seküler hakikat rejiminin” tasfiye edilmekte olduğunun en net göstergeleridir.
Özellikle eğitim, sağlık ve........