Merak ediyorum, özellikle Twitter’da cirit atan bu siber zorbaları kimler yetiştirdi? Hangi ortamlarda büyüdüler? Bu kadar organize hareket etmeyi nasıl başarıyorlar?

Sosyal medya tarafından kuşatılmış durumdayız. Yanlış anlamayın, ben telefonda veya ekran başında geçirilen zamanlardan şikâyet eden biri değilim. Sanat merkezim Piramid Sanat’tan örnek vereyim, etkinliğimizin konusu ister siyasi olsun ister sanat, 120 kişilik salonu salt sosyal medya duyuruları ile doldurabiliyoruz. Eskiden şayet üç ana gazete önden haberini yapmazsa insanların çoğu etkinliklerden haberdar olmuyordu. Ayrıca şikâyet edenler de kullanmaya mecbur değiller tabii. Mesela benim yakından tanıdığım üç insan cep telefonu kullanmıyor. Bunun bir avantajı var, boyunlarına bir tasma bağlanmış gibi hissetmiyorlar. Ama dezavantajları bence daha fazla! Karar sizin.

Sosyal medya platformları arasında kin, nefret, kıskançlık, tahammülsüzlük, yalancılık, “dolandırıcılık”, rezillik, saldırganlık, hedef gösterme, linç en fazla Twitter’da var.

Mesela bir siyasi paylaşımınızı aynı anda Twitter, Facebook ve Instagram’a koyabilir, ardından gelen tepki farklarına bakıp ne demek istediğimi çok daha iyi anlayabilirsiniz.

Evvelsi gün Twitter’da şu paylaşımı yaptım:

“Gülşah Durbay’ın cenazesinde, Özgür Özel’in gözyaşları sel oldu... Manisa altı ay arayla, Ferdi Zeyrek Başkan’dan sonra ikinci kere dünyanın o meşhur cümlesini yaşıyor: ‘Yalnız iyiler erken ölür’. Bugüne kadar bir parti Genel Başkanı’nın halkla bu duygusal anlarını samimiyetle paylaştığını çok görmedik. Özel’in candan samimiyetine, acısını toplumla paylaşmasına teşekkür ediyoruz... Tanrı, Durbay’ın ailesine, yakınlarına ve tüm CHP örgütüne sabır versin, mekânı cennet olsun! Türkiye’nin başı sağ olsun.”

Bunlar da altına yazılan bazı rezillikler: “Yalandan ağlıyor”, “Özgür Özel’in her şeyi yapmacık, ağlaması bile sahte.” Özel’in lider olmadığını, acıların çocuğu gibi rol yaptığını, liderlerin duygusal tepkilerini........

© Cumhuriyet