İzlemekten en çok hoşlandığım spor oyunlarından biridir.
Oynamaktan da.
Fakat o artık geride kaldı.
Düşlerimde bazen atabildiğim ya da atamadığım servisler görsem de voleybol oynamayı artık göze alamam.
Kızlarımız voleybol izleme zevkini, düşleyerek de olsa oynama hevesini yeniden duyumsattılar.
Söz buraya gelince, oynamayı neden göze alamayacağımı açıklamak da gerekti.
Enerji yetmezliği kaygısıyla pek fazla ilgisi yok bunun.
Yedek subaylıkta, bir antrenman sırasında, urganımsı bir ip yardımıyla bir yükseltiden inmeye çalışırken kayarak avuç içlerimi yaralamıştım.
Sağ işaret parmağımla el ayasının birleştiği yerdeki yara çok geçmeden iyileşmiş olsa da sert bir çarpmada o hassas dokuda bir sıkıntı oluşuyordu ve artık çoktan beridir bunu göze alamam...
Bu söylediğimi en iyi voleybolcular anlayacaktır...
Kızlarımızın Çin’le, iki kez İtalya ile son olarak Brezilya ile maçlarını izledik.
Bizimki de aralarında olmak üzere bu takımlardan hiçbirinin ötekinden daha iyi ya da daha kötü olduğuna ilişkin bir izlenimim olmadı.
Yine bizimki de aralarında olmak üzere herhangi biri altın madalya sahibi........