Söz, zamanın koşullarına göre düşünsellik kazandıran, yaşanan olaylardır. O nedenle bir cümlecik bile zamanla bir felsefenin temel ilkesini, romanların ana düşüncesini oluşturabilir.
Söylendiği çağda özüne inilemeyen bir söz, çağdan çağa alan değiştirerek değişime uğrar.
Bu bağlamda, anlam üretmenin temeli olan söz, Yunus Emre’nin deyişiyle, yeter ki sözünü bilen kişilerce üretilmiş olsun.
Yunus gibi söz yaratan bir ozanın bulunduğu bir toplumda, politikacısının, aydın geçinenlerinin etkisiz söz üretmesi kültürümüz açısından bir kayıptır!
Oysa zamanla toplumda düşünce, yerini bulan sözcüklerle aydınlanmanın aracı oluyor. Bu yetenekten yoksun olanların sözünün ömrü uzun değildir.
Şu da bir gerçek, yerinde söylenmiş bir sözü bellek unutsa zaman unutmuyor. Öyle sözler var ki olayların gelişimine göre, üretilir üretilmez aydınlanmacı aklın ışığı oluveriyor.
Giordano Bruno’nun, on altıncı yüzyılda söylediği şu söz,........