“Ölen bir hükümdarın kadınlarının geleceği olabilir miydi? Kral anneleri belki, oğullarına emanet edilen eyalet krallıklarına, çocuklarının yanına gidebilirlerdi. Ama ötekiler, isimsiz sıradan kadınlar, Yüce Ölü’nün mezar-sarayında yaşamak, bir manastırda rahibe olmak ya da Batı Sarayı’nda, yalnız ve kimsesiz ölümü beklemek arasında bir seçim yapmak zorundaydılar.”
1972 Beijing doğumlu, uzun yıllardır Paris’te yaşayan, “Go Oyuncusu” adlı romanı da Türkçeye çevrilmiş olan Shan Sa, etkileyici eseri “İmparatoriçe”nin (Doğan Kitap, 2005) ana kahramanı Wu Zetian’ın ağzından Yasak Kent’in gerçeğini böyle anlatıyor ve ekliyor: “İmparatorun sarayı bir kurallar ve kuraldışı eylemler dünyasıydı. Yanlış bir söz için kolayca ölünürdü ve tabular çok kolay yıkılırdı.”
Ama Wu Zetian, bir cariye olarak girdiği ve bin bir entrikanın döndüğü imparatorluk sarayında hayatta kalmayı başaracak, giderek yükselecek, ölen imparatorun yerine tahta geçerek Çin medeniyetini doruklara taşıyacak, Çin tarihinin gördüğü en kanlı, en otoriter ve en komplocu hükümdar olarak anılacaktır. Başlangıçta kendisini “bir kuyunun dibine atılmış çakıl taşı” gibi hisseden Wu, doğal davranmanın yasaklandığı ve barbarlara özgü bir kusur kabul edildiği, “güzelliği, yalanları ve cesetleri saklayan renkli bir perde” olan sarayda adını tarihe........