Karanlık bazen yalnızca geceyi değil, içimizde dönüp duran fırtınaları da gösterir. Van Gogh’un Yıldızlı Gece tablosuna baktığımızda, gökyüzünün kıvrımlarında hem çılgın bir fırtınanın hem de sarsılmaz bir umudun izlerini görürüz. Gecenin koyu mavisi varoluşun ağırlığını taşır; ama yıldızların ışığı bu karanlığa teslim olmaz. Her çizgide hem acı hem direnç vardır; sanki renkler bile karanlığı taşırken ondan kendi ışığını üretir. Tıpkı insanın, en çok yandığı yerden ışımayı öğrenmesi gibi. Belki de insan, karanlığı yenmek için değil; onun içindeki ışığı hatırlamak için yanar. Çünkü her aydınlık, kendi gölgesinden filizlenir.

Müziğe kulak verdiğimizde, Antonín Dvořák’ın “From the New World” Senfonisi, Largo bölümü bizi aynı duygusal çizgide taşır. Uzaklarda yazılmış,........

© Bodrum Gündem