Antakya’nın topraklarından çıkarılan, M.S. 2. yüzyıla tarihlenen “Okeanos ve Tethys Mozaiği”, bir Roma villasının havuz tabanında yüzyıllar boyunca saklı kalmış iki kadim figürü bize yeniden gösterir. Okeanos, akışın ve başlangıcın ilkesi; Tethys ise yaşamı düzenleyen, besleyen ve biçimlendiren güçtür. Mozaikte yüz yüze duran bu iki figür, mitolojinin ötesine taşan bir hakikati fısıldar: Varlık, akış ile düzenin ince çizgisinde şekillenir. Antik düşünceye göre evren, bu iki karşıt ilkenin uyumuyla kurulur. Kaos ve düzen, akış ve biçim, kopuş ve bütünlük aynı yüzeyde buluşur. Renk geçişlerinin canlılığı ve taşların arasındaki kırık çizgiler, hem kopuşun hem de inatla korunan bir bütünlüğün izlerini taşır. Mozaik de tam olarak bunu anlatır: Birbirinden farklı parçaların bir araya gelerek tek bir bütünün sesi olması…

İnsanın kendilik yolculuğu da böyledir. Kırıldığımız yerlerle, tamamlanmayı bekleyen yanlarımızla ve geçmişten bugüne taşıdığımız bütün izlerle bir araya geliriz. Kendilik kabulü, içimizdeki bu çok katmanlı mozaiğe bakabilmemizle başlar. Sadece güzel yanlarımızı değil, yaralı ve eksik kalmış parçalarımızı da görmekle… İşte o an anlarız ki kendilik, kusursuz bir bütünlük arayışı değil; gölgelerimizle, kırıklarımızla ve iyileşen yanlarımızla birlikte var........

© Bodrum Gündem