Erdoğan ve Özel arasında 40 gün arayla yapılan ikinci görüşme, sonrasında 20 Temmuz’da Kıbrıs’a kesilen randevu siyasetin gündemini belirledi. Bu trafikten de anlaşılabileceği gibi Erdoğan her 40 günde bir Özel’le temas edecek. İlk görüşme sonrası emekli generaller serbest kaldı. Bu görüşmenin hemen arından ise Sinan Ateş’in eşi Saray’a kabul edildi belki de Kavala ile ilgili de bir gelişme olabilir. 20 Temmuz sonrasında ilk sırada Gezi tutukluları olması muhtemel. Önümüzdeki birkaç yıl içinde emeklinin durumu da kesin çözüm için masaya gelir.
Sosyal medyaya baktığımızda her konuda olduğu gibi ülke bu görüşmeyi destekleyen ve desteklemeyenler olarak ikiye bölünmeye hazır. Her iki tarafın da açıklamalarını okuyunca hak verecek argümanlar çıkıyor. Tenis maçı izler gibi kafa bir o tarafa bir bu tarafa gidiyor. Sanırım bunca bilgi ve açıklamadan sonra yine sakinleşip sade düşünmeye çalışmak ve bazı sorular sormak en doğrusu:
İktidar ve muhalefet partilerinin görüşmesinde hiçbir sakınca yok hatta gereklidir. Bu görüşmelere olağanüstü görüntü vermek ne kadar doğru?
Emekli askerlerden sonra Kavala’nın, Gezi tutsaklarının serbest kalması çok iyi haber olur. Bu konuda her türlü girişim anlamlı olmakla birlikte yeterli midir?
Türkiye’nin devasa sorunlarının çözümünü iki parti liderinin görüşme takvimine indirmek, beklenti yaratmak siyasetsizleşmenin başka bir versiyonu olmanın ötesine geçebilir mi?
Görüşmelere devlet sırrı muamelesi vermek anlamlı değil. Her başlık ve tarafların değerlendirmeleri şeffaf biçimde sunuluyor mu ya da neden sunulmuyor?
Liderlerden görüşme trafiğinden beklentileri ve hedefleri konusunda........