“Ölüm her yerde. Tümü gömülemiyor, tüm bedenler çıkarılamıyor. Bazen, bir bombardıman sonrası enkaz altında kalan tüm cesetleri bulup çıkaramadıklarında, … eğer hâlâ bir duvar kalmışsa, evin duvarına ölülerin isimlerini yazarlar. ... Belki birileri çıkarabilir diye.”
“Yok!” dediğim bunlar değil, bunlar her yerde. Ben, Refah’a sığınan 36 yaşındaki üç çocuk annesi Maha’nın ağzından, İsrail’in Haaretz gazetesinde okudum. Kimi İsraillilerin “Hamas Günlüğü” adını taktığı, etki ajanlığı abidesi gazeteden!
“Yok!” dediğim, bulamadığım bir sözcük. Herhangi bir dilde İsrail’in kötülüğünü anlatacak güçte bir sözcük yok!
İnsanlık çok vahşet gördü, çok dehşet… Tarih sahnesine çıktığımız günden bu yana nice katliam, soykırım yaşandı. En korkunçlarından biri Nazilerin Yahudilere yaptıkları… Ama “tarihteydi” onlar, dündü!
Bugün, küresel bir köye dönmüş dünyada her şey herkesin gözü önünde yaşanıyorken ve Nazileri görmüş “uygar Batı” değerler üzerinden ahkâm kesip dururken olanlara bakın!
İsrail ordusu, Gazze’ye sıkışmış Filistinlileri oradan oraya süpürdükten sonra, sığındıkları Refah’da da vurdu. Çadırlarında diri diri yaktı. Daha ilkinin dumanları tüterken ve şoku........