Hamuru iyilikle yoğurulmuş olanlar gördükleri zulme tepkilerini de iyiliği öne çıkararak veriyor. Cezaevi ve işkencenin insana etkileri üzerine gözlemim bu. Bilimsel geçerliliği olup olmadığını Selçuk (Candansayar) söylesin, çünkü galiba psikolojinin alanına giren bir şey. Hamuru kötülükle yoğrulmuş olanlar, maruz kaldıkları kötülüğe daha fazla kötülük, daha fazla kin ve nefretle tepki veriyorlar.

Haksızlık ve şiddet mağduru günün birinde güç sahibi olduğunda bu daha net görülüyor. Aklıma ilk gelenler Gandi, Mandela ve dünyanın en yoksul başkanı Pepe. Kendilerine çektirilen onca acıya karşın bir intikamcı olmadılar.

Bunları yazmama neden olan Demirtaş’ın “Sürecin Muhasebesi” ve aldığı tepkiler. Sosyal medya bataklığında söylenenleri düşünebiliyorum, en hafif eleştiri “naif” olmuştur.

Beni “naif” bulan da çoktur, ama ben onu “kötülük düşünmeyen, iyi niyetli, dürüst biri” anlamında anlar, üzerime alırım. “Kolay kandırılabilen, deneyimsiz biri” anlamındaki naifliği ise Demirtaş’a kondurmam.

“Milli Dayanışma, Kardeşlik ve Demokrasi Komisyonu”nun Öcalan’la görüşüp görüşmemesi tartışması, oradakilere “PKK sevdalısı” sataşması saçma. Silahlar sussun, kan dökülmesin, bu ülkenin çocukları ölmesin, anaları........

© Birgün