Kanada’nın Montreal kentinde 1990’ların ortasında doğan Godspeed You! Black Emperor (GY!BE) post-rock sahnesinin en politik ve en sıra dışı kolektiflerinden biri. Uzun enstrümantal parçalar, sahnede anonimleşen müzisyenler projektörlerden yayılan politik sloganlar… Tüm bunlar GY!BE’yi salt bir müzik grubu değil, aynı zamanda bir politik sanat kolektifi haline getiriyor.

Onların müziği, iki ana duygu etrafında dönüyor: Karamsarlık ve umut. İlk bakışta birbirini dışlar gibi görünen bu iki duygu, GY!BE’nin diskografisinde yan yana duruyor, birbirini besliyor. Grup, çöküşün resmini çizerken bile başka bir dünyanın mümkün olduğuna işaret ediyor. 1997 tarihli ilk albüm F♯ A♯ ∞, modern çağın distopik açılış sayfası gibi. Daha ilk dakikada duyulan ses kaydı, bizi kıyamet sonrası bir dünyaya fırlatır: “Araba yanıyor ve direksiyonda sürücü yok…”

Bu sözler, neoliberal çağın pusulasızlığını, kolektif bilincin dağınıklığını ve kapitalizmin yarattığı boşluğu özetler. 90’ların sonunda Sovyetler’in yıkılışının ardından tek kutuplu bir dünyada “tarihin sonu” ilan edilmişti. Ama GY!BE, daha en başından bu söyleme karşı çıktı: Direksiyonda kimsenin olmadığı bir araç, aslında içinde yaşadığımız sistemin ta kendisiydi.

1999’da yayımlanan EP*, kapağındaki Molotof kokteyli rehberiyle politik tavrını açıkça ilan etti. İçinde yalnızca iki parça vardı ama ikisi de GY!BE’ın isyankâr tarafını özetler nitelikteydi:

● Moya şarkısı adını grup üyelerinden Mike Moya’dan alır, melankolik bir ağıt gibi yükselir.

● BBF3 ise sahte bir radyo vaazını müziğe gömer. Bu şarkıdaki sözler; propagandanın, şovenizmin ve boş umutların eleştirisiydi.

Kısacası bu EP, GY!BE’nin yalnızca müzik değil, doğrudan politik........

© Birgün